جشن نوروز در ایران باستان
نوروز در دوره‌ی اشکانیان و ساسانیان هم گرامی بود. در دوره ساسانیان،
نوروز دست‌کم شش روز طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ بخش‌بندی
شده بود. اسم دیگر نوروز کوچک، نوروز عامه بود و برای پنج روز، از یکم تا پنجم
فروردین طول می‌کشید. روز ششم که به خرداد‌روز مشهور بود، نوروز بزرگ یا نوروز
خاصه نامیده می‌شد.
هر روزی که فرا می‌رسید، دسته‌ای از طبقات مردم به درگاه شاه می‌رفتند
و شاه به حرف‌هایشان گوش می‌داد و برای حل‌و‌فصل مشکلاتشات دستوراتی صادر می‌کرد.
در روز ششم فقط نزدیکان شاه بار داده می‌شدند.
مراسم عید نوروز در دوران معاصر
نوروز تنها در ایران و افغانستان، ولی به شکل متناوب، جشن گرفته می‌شد.
پس از فروپاشی جماهیر شوروی، کشورهایی نظیر قرقیزستان، آذربایجان و سپس دیگر
کشورها هم نوروز را جشن ملی خود اعلام کردند.
در دوران شوروی برگزاری این جشن ممنوع اعلام شده بود و برای همین
اقوام مختلف مخفیانه این جشن را بر پا می‌کردند.
از طرفی، مردم برخی از مناطق برای متقاعد کردن مقامات محلی، نام‌هایی
دیگر برای نوروز انتخاب می‌کردند. مثلا در تاجیکستان سعی کردند با انتخاب نام «جشن
لاله» یا جشن ۸ مارس بدون
مخالفت دولت مرکزی نوروز را پاس بدارند.
همچنین در دوران حکمرانی طالبان در افغانستان به دلیل رسمیت داشتن
تقویم قمری، کسی حق برگزاری نوروز را نداشت.
ترکیه هم تا قبل از سال ۲۰۰۰ این جشن را که برای کردها همچون نماد نیرومندی از هویتشان بود ممنوع
کرده بود.
در سال‌های اخیر، خوشبختانه نوروز جهانی شده است. مجمع عمومی سازمان
ملل در سال ۲۰۱۰ با تصویب
قطعنامه‌ای، ۲۱ مارس
برابر اول فروردین را روز جهانی نوروز نام گذاری کرد.
روز جهانی عید نوروز
مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز را که ریشه‌ی ایرانی دارد در تقویم خود
ثبت کرده است. در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸، سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد
(یونسکو)، نوروز را به‌عنوان میراث جهانی به ثبت رساند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر