 |
| روز جهانی معلم در حاکمیت آخوندی |
۵ اکتبر، روز جهانی معلم، روزی است که در اکثر کشورهای جهان از معلمان به خاطر نقش آنها در پرورش نسل های آینده قدردانی می شود. ارتقای صلح، ریشه کنی فقر و توسعه اقتصادی و اجتماعی همه در گرو آموزش هستند. دسترسی به آموزش، زنان، کودکان و جوانان را توانمند کرده و نسبت به حقوق حقه خود آگاه می کند. و در این میان، معلم نقش مرکزی و غیرقابل جایگزین دارد و کیفیت آموزش در گرو پاسخگویی به حداقل رفاه و نیازهای معلمان است.
در ایران تحت حاکمیت ملایان اما، وضعیت زندگی این قشر که بیش از نیمی از آنها را زنان تشکیل می دهند، از استانداردهای جهانی به شدت فاصله دارد. ماهها محرومیت معلمان از دریافت حقوق، تبعیض و بی عدالتی در تعدیل حقوق معلمان، محرومیت از دریافت پاداش، اضافه کاری، بیمه و حق درمان از جمله مسائلی هستند که زندگی را برای معلمان دشوار کرده و دغدغه آنها را به جای کیفیت آموزش کودکان و نوجوانان به امرار حداقل معاش خود و خانواده هایشان تغییر داده است.
این برخلاف کشورهای پیشرفته ای مثل سوئد است که شغل معلم یکی از بالاترین درآمدها را دارد و تحصیلکرده ترین افراد در آن به کار گرفته می شوند.
بنا بر آمار گردآوری شده از رسانه های حکومتی ایران در اردیبهشت ۹۸، حداقل هزینه زندگی برای یک خانواده چهار نفره در سال ۹۸، ماهانه ۸میلیون تومان و تنها هزینه خوراکی یک خانوار ۴ نفره برای ۱۸ قلم کالای اساسی در سطح قیمت های شهری حدود دو میلیون و ۲۲۸ هزار تومان می باشد. در حالیکه حداقل دستمزد یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان برای سال ۹۸ تعیین شده است. در عین حال حقوق متوسط یک معلم ۳ میلیون و ۲۵۰ هزار تومان و حقوق یک معلم بازنشسته حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزارتومان می باشد. این در حالی است که اکثر معلمان به صورت قراردادی کار می کنند و حقوقشان زیر ۱ میلیون است.
ادامه مطلب: http://women.ncr-iran.org
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر