»پوراندخت نخستن زنی که در ایران
بر تخت شاهی تکیه زد کمی آنطرف تر از پایتخت
ساسانیان در «انشان» واقع در خوزستان کنونی، که مرکز پادشاهی عیلامیان بود تاج بر
سر نهاد. او تمام تلاش خود را برای بهبود اوضاع مردم سرزمینش کرد و وقتی دید که
این سلسله با سرعتی خارج از کنترل رو به نابودی نهاده و توان تغییر سرنوشت مردمش
را ندارد خود کنار نشست تا مبادا تصمیمی بگیرد که به ضرر ایران تمام شود.
سال ۵۹۱ میلادی
سپری شده بود. تازه پدرش تاجگذاری کرده بود که به دنیا آمد. در شهری که حدود ۶۰۰ سال
پایتخت ایرانیان در دوره اشكانيان و ساسانیان بود، در کنار
دجله و سرزمین میان رودان بزرگ شد. نامش را «پوراندخت» یا «پوران» نهادند. او یکی
از ۶ شاهزاده ای بود که در «تیسفون» زندگی می
کرد.
در آن زمان «خسروپرویز» ساسانی، تازه توانسته بود
با حمایت «موریکیوس» امپراتور روم،
بر شورش «بهرام چوبین» پیروز شود و به عنوان شاهنشاه ایرانیان تاجگذاری کند،
«پوراندخت» حاصل ازدواجی بود که ادیبان و شاعران در وصفش منظومه خسرو و شيرينرا سرودند.
مادرش زنی اهل ارمنستان و مسیحی بود به نام
«شیرین»، این زن سوگلی شاه شده بود و نفوذ زیادی بر او داشت. به واسطه همین ازدواج اوضاع ایران و روم در
ابتدای دوره سلطنت «خسروپرویز» آرام بود و جنگی در میان نبود. به همین دلیل این
شاه ایران توانست قدری به امور داخلی و هنر بپردازد و موسیقی ایرانی در این دوره
رونق گرفت اما «خسروپرویز» فردی خرافاتی بود و تعداد زیادی پیشگو داشت، پیشگویانش
به او گفتند که نباید در «تیسفون» بماند زیرا آنجا برایش بدیمن است.
به همین دلیل او از کاخ سفید و ایوان کسری که به
طاق کسری مشهور بود و همواره نسیم برخاسته از رودخانه «دجله» در آن می وزید خارج
شد و در جایی به نام «دستگرد» ساکن شد اما دوره آرامش ایران ۱۰ سالی
بیشتر از زمان تاجگذاری «خسروپرویز» پایدار نماند.
«پوراندخت» ۱۲-۱۰ ساله شده بود که در همسایگی ایران اتفاقاتی به وقوع پیوست.
مردی به نام «فوکاس» علیه امپراتور روم شورید و «موریکیوس» را به قتل رساند و خود
را امپراتور نامید. وقتی سفیر او راهی دربار «خسروپرویز» شد شاه ایران که متحد
«موریکیوس» بود او را به رسمیت نشناخت و بدین ترتیب سربازان رومی در سال ۶۰۲ به
سمت مرزهای ساسانیان آمدند و جنگی ۲۰ ساله
آغاز شد.
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر