دكتر مصدق:چه زنده باشم و چه نباشم یقین دارم که این آتش خاموش نخواهد شد...

  دكتر محمد مصدق معلم سازش ناپذير بزرگ

مصدق در احمدآباد، تبعیدگاه چندین‌ساله‌اش به‌خاک سپرده شد.
مصدق كبیر در سال 1261 شمسی در تهران به‌دنیا آمد. در سال 1287 برای ادامه تحصیلاتش به‌ فرانسه عزیمت کرد و بعد از اتمام دورهٔ مدرسه‌ علوم سیاسی پاریس، وارد دانشگاه نوشاتِل سوئیس شد و در سال 1293 با اخذ دکترای حقوق از این دانشگاه ، به ایران بازگشت. 
دکترمصدق در دوره‌های پنجم، ششم، چهاردهم و شانزدهم مجلس شورا در موضع نماینده مردم تهران با سیاستهای وابسته‌ساز و دیکتاتوری رضاخان و محمدرضا پهلوی مبارزه کرد و سرانجام رهبری جنبش ملی کردن صنعت نفت ایران را به‌دست گرفت و با حمایت عموم توده‌های مردم ایران، این جنبش را تا خلع ید کامل از شرکت نفت سابق (شرکت انگلیسی) و احقاق حقوق مردم ایران به‌پیش برد. دکترمصدق در اجرای همین قانون ملی‌کردن صنعت نفت و خلع ید از شرکت نفت سابق، پیشنهاد نخست‌وزیری را پذیرفت. دشمنان رنگارنگ مصدق در تمام مدت ۲سال‌ وچهارماهی که او در حکومت بود، حتی یک روز از توطئه علیه وی خودداری نکردند و بارها قصد جان وی و طرح کودتا علیه حکومت ملی او را کردند. سرانجام حکومت ملی دکتر مصدق با یک کودتای استعماری که به‌کمک عوامل دربار و ارتش و آخوندهای خائنی از قبیل بهبهانی و کاشانی، ترتیب داده شده بود، در تاریخ 28 مرداد 1332سرنگون شد. دکتر مصدق دستگیر و در بیدادگاه نظامی شاه،  به ۳سال زندان محکوم شد و سپس به احمدآباد تبعید گردید و سرانجام پس از 14سال تنهایی و انزوا در تبعید چشم از جهان فروبست. پیشوای نهضت ملی مردم ایران در غربت به‌درود حیات گفت اما این امید و بلکه اطمینان را داشت که فرزندان مجاهد و مبارزش، راه او را تا رسیدن به پیروزی نهایی ادامه خواهند داد :
«چه زنده باشم و چه نباشم امیدوارم و بلکه یقین دارم که این آتش خاموش نخواهد شد و مردان بیدار کشور، این مبارزه ملی را آنقدر دنبال می‌کنند تا به‌نتیجه برسد…».