چهارم ماه مـه سال 1886، شهر شیکاگوی آمریکا شاهد به خون نشستن اعتصاب کارگران کارخانه‌ها و کارگاهها بود. این سرآغاز جنبشی بود که گرامیداشت آن دهه‌های متمادی در سراسر جهان برگزار می‌شود. یادبودی که صدای گسستن زنجیرهای
رنجبران برای تحقق خواسته‌هایشان را به هم پیوند داده و به ندای بین‌المللی بدل ساخته است.
رنجبران برای تحقق خواسته‌هایشان را به هم پیوند داده و به ندای بین‌المللی بدل ساخته است.
 |
| ايران - كارگران زحمتكشان عيدتان مبارك |
در اوج رشد کارخانه‌ها و کارگاهها در کشور بزرگ آمریکا،کارگران شهرهای مختلف، جنبش اعتراضی‌شان را توأم با این خواسته‌ها آغاز کردند:
ـ بهبود شرایط کار.
ـ کاهش مدت زمان کار روزانه از 10ساعت به 8ساعت.
وعده داده شده به کارگران بر این قرار بود که از اول ماه مه، 1886 8ساعت کار روزانه اجرایی می‌شود؛ اما چنین نشد. کارگران هم در شهرهای مختلف آمریکا، با تظاهرات سراسری خود، به این نقض عهد پاسخ دادند.
جرقّـه آغاز اعتصاب کارگری در بیش از هزار کارخانه و کارگاه زده شد. ابتدا این جرقّـه در شهر شیکاگو شعله‌ور شد و زبانه‌های آن دیگر شهرها را نیز فراگرفت. در تاریخچه این قیام ماندگار تاریخی ثبت شده که شمار کارگران خشگمین
و معترض در شیکاگو به 90هزار تن می‌رسیدند.کارگران تا چهار روز دراعتصاب بودند. در روز چهارم، موج متحد و به هم پیوسته‌شان به حرکت درآمد.در میان این موج انسانی مسالمت‌آمیز، رهبران جنبش کارگری، سوار بر درشکه‌یی بودند و با شعارهایشان انبوه جمعیت را رهبری می‌نمودند. آنگاه نیروهای پلیس به میان جمعیت آمده و درشکه و کانون شعارها را محاصره کردند. در همان زمان، انفجاری هم صورت گرفت. یک پلیس کشته شد. چند مأمور دیگر پلیس و تعدادی از کارگران مجروح گردیدند. پلیس کار را به خشونت کشاند. اقدام به تیراندازی به جانب کارگران معترض کرد. کشتار آغاز شد؛ اما آمار کشته‌شدگان
هیچ‌گاه و هرگز اعلام نگردید! در روزهای آتی پس از آن، 8تن از کارگران دستگیر شدند. به فاصله‌یی اندک، یکی از آنان خودکشی نمود و چهارتن از یارانش حلق‌آویز شدند! از آن روز، خونی بر حلقه‌های زنجیر رنجبران ریخت که هنوز جاریست و حلقه به حلقه در سراسر جهان امتداد دارد.
خبر بزرگ کشتار
کارگران در شیکاگو، به شهرهای دیگر آمریکا و دیگر نقاط جهان رسید. مراسم یادبود و گرامیداشت کارگران کشته شده در بسیاری از کشورها برگزار گردید. بزرگداشتی که نام «روز جهانی کارگر» را بر پیشانی تاریخ نهاد و از آن پس،
روز اول ماه مه، سال‌گشت فریاد و قیام برای رهایی از زنجیرهای استثمار در پهنه جهان گشت...
ـ بهبود شرایط کار.
ـ کاهش مدت زمان کار روزانه از 10ساعت به 8ساعت.
وعده داده شده به کارگران بر این قرار بود که از اول ماه مه، 1886 8ساعت کار روزانه اجرایی می‌شود؛ اما چنین نشد. کارگران هم در شهرهای مختلف آمریکا، با تظاهرات سراسری خود، به این نقض عهد پاسخ دادند.
جرقّـه آغاز اعتصاب کارگری در بیش از هزار کارخانه و کارگاه زده شد. ابتدا این جرقّـه در شهر شیکاگو شعله‌ور شد و زبانه‌های آن دیگر شهرها را نیز فراگرفت. در تاریخچه این قیام ماندگار تاریخی ثبت شده که شمار کارگران خشگمین
و معترض در شیکاگو به 90هزار تن می‌رسیدند.کارگران تا چهار روز دراعتصاب بودند. در روز چهارم، موج متحد و به هم پیوسته‌شان به حرکت درآمد.در میان این موج انسانی مسالمت‌آمیز، رهبران جنبش کارگری، سوار بر درشکه‌یی بودند و با شعارهایشان انبوه جمعیت را رهبری می‌نمودند. آنگاه نیروهای پلیس به میان جمعیت آمده و درشکه و کانون شعارها را محاصره کردند. در همان زمان، انفجاری هم صورت گرفت. یک پلیس کشته شد. چند مأمور دیگر پلیس و تعدادی از کارگران مجروح گردیدند. پلیس کار را به خشونت کشاند. اقدام به تیراندازی به جانب کارگران معترض کرد. کشتار آغاز شد؛ اما آمار کشته‌شدگان
هیچ‌گاه و هرگز اعلام نگردید! در روزهای آتی پس از آن، 8تن از کارگران دستگیر شدند. به فاصله‌یی اندک، یکی از آنان خودکشی نمود و چهارتن از یارانش حلق‌آویز شدند! از آن روز، خونی بر حلقه‌های زنجیر رنجبران ریخت که هنوز جاریست و حلقه به حلقه در سراسر جهان امتداد دارد.
خبر بزرگ کشتار
کارگران در شیکاگو، به شهرهای دیگر آمریکا و دیگر نقاط جهان رسید. مراسم یادبود و گرامیداشت کارگران کشته شده در بسیاری از کشورها برگزار گردید. بزرگداشتی که نام «روز جهانی کارگر» را بر پیشانی تاریخ نهاد و از آن پس،
روز اول ماه مه، سال‌گشت فریاد و قیام برای رهایی از زنجیرهای استثمار در پهنه جهان گشت...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر